به‌طور قطع يك راننده عادی در طول عمر رانندگی خود حداقل در يك تصادف مقصر خواهد بود؛ اين يك باور عمومی است. در سوی ديگر، واكنش كلی رانندگانی كه در تصادفات درگير مي‌شوند، اين است كه به تصادف به‌عنوان رخدادی نادر ،غيرقابل پيش‌بينی و خارج از كنترل انسان مسئوليت‌پذير نگاه مي‌كنند، ضمن اينكه پيش از تصادف تصور مي‌كنند دارای چنان طبيعت منحصر به‌فردی هستند كه هرگز چنين حادثه‌ای برای آنها اتفاق نخواهد افتاد! حال چه كارهايی انجام دهيم تا احتمال وقوع تصادف را به حداقل برسانيم.
1- رعايت فاصله ايمن
اگر راننده خودروی جلويی ناگهان ترمز كند و شما فاصله ايمن را از خودروی جلويی رعايت نكرده باشيد احتمال برخورد و تصادف بيشتر ميشود.
2- پيروی از قانون دو ثانيه
هر راننده ای بايد قانون دوثانيه را بداند و رعايت كند. وقتی خودروی جلوييتان از كنار يك جسم ثابت مانند درخت يا تير چراغ برق عبور كرد به آرامی بشماريد: «هزار و يك، هزار و دو » اگر قبل از اتمام شمارش، شما هم به آن جسم رسيديد، يعنی خيلی نزديك به خودروی جلويی هستيد. لازم است در آب و هوای نامساعد فاصله را دو برابر كرده و تا شش ثانيه بشماريد.
3- استفاده از چراغ چشمك زن (راهنما)
آگاه نكردن ساير رانندگان از تصميمات رانندگی تان خيلی خطرناك است. راننده های ديگر نميتوانند حدس بزنند شما قصد گردش به راست داريد يا ميخواهيد تغيير مسير بدهيد. علامت دادن برای ايمنی خودتان، سرنشينان، ساير رانندگان، موتورسواران، دوچرخه سواران و عابران پياده الزامی است.
4- مانع نشدن از روانی ترافيك
رانندگی با سرعت بسيار كم گاهی ميتواند خطرناكتر از رانندگی با سرعتی كمی بيش از حد مجاز باشد. در مواقعی كه ترافيك سنگين است و خودروهای ديگر در مسير در حال عبور هستند، تغيير مسير مداوم و مانع از عبور ساير خودروها شدن موجب اتلاف وقت بيشتر ميشود، در حالی كه حركت منظم و پشت سرهم خودروها باعث روانی ترافيك ميشود. سعی كنيد در جريان ترافيك رانندگی كنيد و اگر خودروی پشت سر شما قصد دارد سريعتر حركت كند، به او اجازه عبور بدهيد. ممكن است او مشكلی داشته باشد كه شما از آن بی اطلاع‌ايد.
5- رعايت سرعت ايمن
سرعت به خودی خود كشنده نيست. مشكل سرعت نامناسب است. برای مثال اگر باران يا برف سنگينی در مسيری كه رانندگی با سرعت 65 كيلومتر در ساعت مجاز است ببارد و ديد راننده و توانايی توقف خودرو كاهش پيدا كند، رانندگی با اين سرعت احتمال تصادف را افزايش ميدهد. همين‌طور وقتی در جاده ای ناآشنا مثلا جاده های بين شهری با پيچ و خمهای زياد رانندگی می كنيد، نمی توانيد با همان سرعتی كه برای بوميها ايمن است، رانندگی كنيد و بهتر است سرعت را با شرايط و سطح راحتی خودتان تنظيم كنيد.
6- استفاده از آينه ها
لزوم ترمز كردن يا تغيير مسير را پيش بينی كنيد. هميشه محيط رانندگی را زير نظر داشته باشيد و مراقب حركت ساير راننده ها و عابران پياده باشيد. اين‌طوری احتمال اينكه لازم باشد ناگهان ترمز كنيد يا از مسير منحرف شويد، كم ميشود. يك راننده خوب هميشه از موقعيت ها آگاهی دارد و با استفاده از آينه ها ميداند در اطراف‌اش چه ميگذرد.
7- رعايت حدود
قابليت ها و محدوديت های خودروي‌تان را بدانيد. خوردوهای قديمی قابليت های خودروهای جديد را ندارند. بيش از توان خودروي‌تان سرعت نگيريد و طوری رانندگی كنيد كه بتوانيد در موقع لزوم و به موقع ترمز كنيد. همچنين خودرو بايد به‌طور منظم عيبيابی شده و از نظر فنی بازديد شود.
8- افزايش اطلاعات
اگر ميخواهيد راننده بهتری باشيد و ياد بگيريد چه‌طور ميتوان موقعيتهای پرخطر را مديريت كرد، لازم است درباره خودرو و تصميم گيری در شرايط پرخطر بيشتر اطلاعات كسب كنيد. در دوره های آموزشی شركت كنيد و با بيشتر كردن اطلاعات و مهارت‌تان ايمنی تان را پشت فرمان افزايش دهيد.
9- بستن كمربند ايمني
كمربند ايمنی را ببنديد و از ساير سرنشينان هم بخواهيد از كمربند ايمنی استفاده كنند. بستن كمربند ايمنی احتمال جراحات سنگين و مرگبار را هنگام حادثه كاهش ميدهد.
10- مسووليت پذيري
مسووليت پذير باشيد. وقتی پشت فرمان می نشينيد، مسوول مراقبت از جان خود، سرنشينان، عابران پياده و ساير رانندگان هستيد. از رفتارهای پرخطر اجتناب كنيد. هنگام رانندگی صدای ضبط خودرو را بلند نكنيد. بيش از ظرفيت خودرو مسافر سوار نكنيد. پشت فرمان با تلفن همراه صحبت نكنيد و به قوانين راهنمايی و رانندگی احترام بگذاريد.
